Τετάρτη 31 Μαρτίου 2010

θεοποίητο γεφύρι Μυτιληνιών Σάμου
Ειναι ενα μοναδικο φυσικό πέρασμα απ΄την μια οχθη στην άλλη
σε ενα φαράγγι τεσσάρων περίπου χιλιομέτρων.
Ειναι πέρασμα για ανθρώπους αλλά και για το νερό του ποταμού .
Είναι ενα έργο, χωρίς να ακουμπήσει ανθρώπου χέρι!..
.
Θεοποίητο,ένα μοναδικό μνημείο της φύσης !!!



Iσως η δημιουργία της πρώτης στοάς να ξεκινησε ,
όπως και της παραπάνω εικόνας
,αριστερά ... Η πρώτη ομως
έδωσε λύση
η δεύτερη ,αν ολοκληρωθεί ,μάλλον θα σημάνει
το τέλος ολοκληρης της γέφυρας..


Το φαράγγι του Γιάννου, συνεχίζει μέχρι να φθάσει το μεγάλο ποτάμι ,
τον Υβεττο,οπως οναμάζονταν στην αρχαιότητα..
Για το γεφύρι, δεν γνωρίζουμε τίποτα για την ιστορία και την εξέλιξη του
Η ύπαρξη του όμως δεν αφησε αδιάφορους τους ανθρώπους ,που
συμπλήρωσαν οτι έλλειπε πάνω του ,για να χρησιμοποιείται
στις καθημερινές τους δουλιές...

ο καθαρισμός ξεκίνησε απ΄το καθιστικό...Κατω απ΄τον πεύκο
υπήρχαν κορμοί καθίσματα,για να ξαποσταίνουν οι περαστικοί
περιπατητές. Η φωτιά και ο χρόνος τα κατάστρεψαν όλα...

Οι εθελοντές ,προσπάθησαν να μετακινήσουν τα μπάζα
απ΄το οδόστρωμα
.Πολλά τα μπάζα ,λίγοι οι άνθρωποι ...
Θα
πρέπει να ξαναπροσπαθήσουν ,εκτός και κάποιος ,προσφερθεί
με κάποιο
μηχανοκίνητο εργαλείο ,να βοηθήσει και να τελειώσει
σύντομα η οφειλόμενη αποκατάσταση!..


Η σκάλα που οδηγεί κάτω απ΄το γεφύρι,μετά τον καθαρισμό.
Η Γραμματική σκουπίζει ένα τελευταίο κομμάτι καλντερίμι
...


Η πλημ
μύρα τυ 2001 ,παρέσυρε και αφήσε κορμούς μέσα
στην κοίτη, η πρόσφατη νεροποντή ,βρήκε εμπόδιο ,κτύπησε
στα πλάγια και ξερίζωσε αρκετά κυπαρίσσια
,.τα έριξε πάνω
στα προηγούμενα και ενίσχυσαν τα φράγματα.

Ισως μια επόμενη νεροποντή ,χειροτερέψει τα πράγματα...
Ωστόσο ο Εκπολιτιστικός Συλλογος θα συνεχίσει την προσπάθεια
και την προβολή το
υ θέματος ,μέχρι να βρεθεί οριστική λυση...

Πρέπει ακόμα να σταματήσει η λήψη υλικών,διπλα στην γεώτρηση
και να αποκατασταθεί το τοπίο με περίφραξη και δενδροφύτευση...

Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010

25η Μαρτίου 2010
Φωτογραφική παρουσίαση των εκδηλώσεων

Η παρέλαση των παιδιών ,πάντα τραβάει την προσοχή των γονιών
τους ,με ,όλα τα σύγχονα μέσα ,απαθανατίζουν κάθε κίνηση ,
για ν΄αχουν να θυμούνται ,όταν "μεστώσουν" τα βλαστάρια τους...





Η κατάθεση στεφανιών ,στο Ηρώο , τιμή για κείνους που πρόσφεραν
αίμα και ψυχή ,για να είμαστε λεύτεροι να σκεφτόμαστε και να
αποφασίζουμε ως λαός και ως έθνος!...




Η Σημαία πάντα μπροστά στη μάχη και στις παρελάσεις...


ΕΘΝΟΣ αποτελούν όλοι εκείνοι που εχουν κοινά στοιχεία πολιτισμού ,
παράδοσης και ιστορίας...
Ο Εκπολιτιστικός Σύλλογος με την πολυετή δράση του ,αυτά τα στοιχεία
υπηρετεί και αυτά μεταδίδει στις νέες γενιές,που γαλουχούνται μέσα
απ΄τις διαχρονικές δραστηριότητες του.
Στις εικόνες ,τα παιδιά του πρώτου χορευτικού κύκλου ,
κάνουν τα πρώτα βήματα στην πίστα,
με την χοροδιδάσκαλο τους,κα Αγγελική Κουλούρη...


Μια εκδήλωση εθνικής γιορτής εχει μηνύματα βγαλμένα μέσα
απ΄την ιστορία και τις μνήμες των Ηρώων...
Λίγα λόγια μεστά για να θυμόμαστε όλα εκεινα που αποτελούν
παρακαταθήκη στην νεότερη γενιά...



Η Νεανική Χορωδία του Εκπολιτιστικού Συλλόγου για άλλη
μια φορά στολίζει την εκδήλωση της Εθνικής Επετείου
.
Η Ζαφειρούλα ,ο Σταύρος και η Φιλιώ απαραίτητοι συντελεστές
στην επιτυχία...
ΗΡΑΙΑ-ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΑ 2010
Η πρώτη εκδήλωση στο Δόρυσσα με την
Νεανική Χορωδία Μυτιληνιών
την Χορωδία Δήμου Πυθαγορείου
και την Μουσική Παρέα Σάμου

Μια πολύ καλή εμφάνιση ,που ενθουσίασε το πολυπληθές κοινό
που την παρακολούθησε.

Η Μουσική Παρέα Σάμου


Η Χορωδία Του Δήμου Πυθαγορείου


Η Νεανική Χορωδία του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Μυτιληνιών
στην πρώτη δημόσια εμφάνιση της στο Δόρυσσα ,
αποκόμισε τις
καλλίτερες εντυπώσεις. Τα παιδιά με την καθοδήγηση της
κας Ζαφειρούλας Χατζηφωτίου ,εδειξαν οτι εχουν δυνατότητες και
μπορούν να ανέβουν ψηλά ,αρκεί να συνεχιστεί η υποστήριξη που
παρέχει μεχρι τώρα ο Εκπολιτιστικός Σύλλογος .
Ισως ειναι καιρός και ο Δήμος Πυθαγορείου να δείξει
οτι επιβραβεύει την προσπάθεια ,των νέων ανθρώπων!

Την Μουσική συνοδεία είχε ο Δικηγόρος Σταύρος Μιχαλόπουλος
"ακορντεόν" και η Μαθήτρια Φιλιώ Πανουράκη
"πιάνο"

Τετάρτη 17 Μαρτίου 2010


Ας γνωρίσουμε τον τόπο μας…

Ζούμε σε ένα νησί με μεγάλη και σημαντική ιστορία ,ένα τόπο ζυμωμένο με μύθους, παραδόσεις και ένα ανεξάντλητο πολιτισμό!...

Δεν μιλάμε εμείς για ιστορία ,αυτή έτσι αλλιώς καταγράφεται καθημερινά έστω κι άν εμείς δεν συμμετέχουμε στα δρώμενα . Την ιστορία ανά τους αιώνες την γράφουν απλοί άνθρωποι συνηθισμένα πρόσωπα που αναδεικνύονται μέσα από τυχαία γεγονότα ,τις επικρατούσες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες κάποιων εποχών …

Στο σημερινό θέμα μας, κάνουμε μια μικρή παρουσίαση ενός μεγάλου έργου για την εποχή του ,το γεφύρι Μυτιληνιών κιάυτο γιατί αφορμή μας έδωσε το γεγονός ότι πολλοί συμπολίτες μας δεν το γνωρίζουν ,δεν το έχουν δει ποτέ και δεν μπορούν να αντιληφθούν την αξία του . Με την ευκαιρία συμπλήρωσης 140 χρόνων απ΄την κατασκευή του ,κρίνουμε απαραίτητο να αναφέρουμε κάποια στοιχεία που τα αντλήσαμε απ΄το βιβλίο του Γιάννη Βακιρτζή « ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΓΕΜΟΝΙΑΣ ΤΗΣ ΣΑΜΟΥ» Εκδότη της εφημερίδας Αιγαίον που έκλεισε το 1941 πριν πατήσουν τα κατοχικά στρατεύματα την Σάμο.

Πέρασαν 140 χρόνια απ΄την γενική συνέλευση των αντιπροσώπων της ηγεμονίας τον Ιανουάριο 1870 υπό την προεδρία του τότε ηγεμόνα Παύλου Μουσουρου ,ο οποίος και παρουσίασε για πρώτη φορά το τεχνικό του πρόγραμμα για την κατασκευή αμαξιτών δρόμων και γεφυριών που μέχρι τότε δεν υπήρχαν…

Η διακίνηση ανθρώπων και προϊόντων γίνονταν με τα ζώα απ΄τά χωριά προς τα λιμάνια Βαθέως και Τηγανίου [ Πυθαγόρειο] ανατολικά και Καρλοβάσου ,Μαραθοκάμπου δυτικά.. μέσα από μονοπάτια ή και λιθόστρωτους δρόμους, που μερικά κομμάτια έχουν διασωθεί μέχρι σήμερα.

Η πρόταση του Ηγεμόνα δεν έτυχε και θερμής υποδοχής… τότε, γιατί ο κόσμος δεν μπορούσε να διανοηθεί την εξέλιξη της τεχνολογίας και του πολιτισμού κι άπ΄την άλλη υπήρχαν και τα συμφέροντα των αγωγιατών που φοβήθηκαν κι όχι άδικα ,ότι θα χάσουν .

Γκρίνια και ο τοπικισμός στο κατακόρυφο ,η περιοχή Καρλοβάσου και Μαραθοκάμπου από τότε ζήταγε λιμάνι κι΄οχι δρόμους….

Το Τεχνικό πρόγραμμα αναφέρονταν στην κατασκευή του δρόμου Βαθέως Μυτιληνιών –Χώρας και Τηγανιού «Πυθαγορείου» και δυο γεφυριών καταρχήν στον χείμαρρο των Μυτιληνιών τον Υβεττο ,όπως ονομάζονταν στην αρχαιότητα και στο φουρνιώτικο ρέμα.. τον Κερκήτιο…

Ο προϋπολογισμός μεγάλος και τα χρήματα δεν επαρκούσαν ,γιάυτο και ο σουλτάνος έδωσε εντολή να δοθούν απ΄τα έσοδα του φόρου 100000 γρόσια κάθε χρόνιο και για τρία χρόνια ,δηλαδή σύνολο 300000 καθώς και ολόκληρο τον φόρο οδοποιίας 160000 γροσια κάθε χρόνο με την ίδια διαρκεία…

Μεγάλα έργα για την εποχή εκείνη!.. ,που δεν υπήρχαν τα σημερινά μέσα και όλα γίνονταν με τον κασμά ,το φτυάρι και η μεταφορά υλικών με τα ζώα. ,αλλά μεγάλη ήταν και η δυσκολία να πεισθεί ο κόσμος ,ότι οι δρόμοι ήταν απαραίτητοι για να επικοινωνήσουν τα χωριά μεταξύ τους και να δημιουργήσουν υποδομές για την μετέπειτα οικονομική καί κοινωνική ανάπτυξη της Σάμου.

Το γεφύρι στον χείμαρρο Μυτιληνιών ξεκίνησε κατά Μάρτιο Μήνα του 1870 και τελείωσε μέσα στον ίδιο χρόνο !..ο δρόμος θα τελείωνε το 1872.

Το κόστος του δρόμου των Μυτιληνιών ήταν 50000 γροσια για κάθε χιλιόμετρο…και τα γεφύρια 230000 γρόσια ,των Μυτιληνιών και 130000 του φουρνιώτικου ρέματος..

Για την ιστορία πρέπει να τονιστεί ότι το γεφύρι Μυτιληνιών είναι το πρώτο που κτίσθηκε ,το μεγαλύτερο αλλά και ένα κομψοτέχνημα της αρχιτεκτονικής σε ολόκληρη την Σάμο, ακόμα και τα χυτά κάγκελα τα φέρανε από Αγγλία .

Πολλοί περνάνε καθημερινά από πάνω του αλλά δεν αντιλαμβάνονται την ιστορία και την αξία αυτού του γεφυριού.

Ο ίδιος αρχιτέκτονας ο Πολωνός Σουρτολέφσκι έκτισε και τα υπόλοιπα γεφύρια, αλλά σ΄αυτό είχε την ευκαιρία και λόγω όγκου του, να δημιουργήσει ένα ανεπανάληπτο έργο που το θαύμασαν τότε όλοι !..Αλλά και σήμερα εντυπωσιάζει με την επιβλητική του παρουσία.

Το γεφύρι αυτό, στα χρόνια που πέρασαν έχει γίνει μάρτυρας γεγονότων και μικρών μυστικών[!] χαρούμενων και θλιβερών … Στα 1893 πάνω του άφησαν την τελευταία τους πνοή εννιά άνθρωποι ,αγρότες που ξεκίνησαν να διαμαρτυρηθούν για την απόφαση του Ηγεμονικού γεωπόνου Μανταφούνη ,να ξεριζώσουν τα αμπέλια τους, παραμονές της συγκομιδής λόγω της φυλλοξήρας. Η ηγεμονική τούρκικη φρουρά τους περίμενε απέναντι και τους υποδέχθηκε με τα όπλα …

………..Οκτώ ήταν Μυτιληνιοί και ένα Βαθιωτάκι ,……

όπως λέει και το τραγούδι της εποχής….

Δυστυχώς σήμερα άλλοι το αγνοούν, γιατί δεν το γνώρισαν ποτέ και άλλοι το αντιμετωπίζουν, για χρόνια τώρα, ως αποδέκτη σκουπιδιών παλιότερα και μπαζωμάτων σε βαθμό να κοντεύει να κλείσει τελείως το τρίτο τόξο. Αυτό μέχρι το 1988 όπου ο τότε πρόεδρος της κοινότητας έστειλε μηχάνημα για να απομακρύνει ότι είχε συσσωρευθεί με τα χρόνια . Σήμερα η εικόνα το αδικεί και σίγουρα του στερεί την γνωριμία όχι μόνο με τους ντόπιους ,αλλά και με τους τουρίστες που δεν υποψιάζονται την ύπαρξη ενός τέτοιου μνημείου της αρχιτεκτονικής και της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

Είναι επιτακτική ανάγκη αυτό το γεφύρι να προστατευτεί , να καθαριστεί και να αποκατασταθούν όσα τμήματα έχουν υποστεί φθορά με τον χρόνο και να κηρυχτεί διατηρητέο μνημείο , λόγω της ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής, τεχνικής, ιστορικής και επιστημονικής σημασίας του, με ζώνη προστασίας σε ολόκληρο το μήκος του και στο μήκος της κοίτης του χειμάρρου και να σταματήσει η ρίψη οιοδήποτε υλικού. Είναι μια υποχρέωση και πράξη ευθύνης ,απέναντι σε εκείνους που το πλήρωσαν απ΄το υστέρημα τους και κάποιων άλλων που το πλήρωσαν με την ζωή τους…